مودّت ذوی‌القربی

(8جلسه)

"مودّت" از ریشه‌ی "ودّ" است و قرآن کریم، ‌یکی از اسماء حق‌تعالی را "وَدود" بیان می‌کند. "ودّ"، شدت محبت و عشق را نشان می‌دهد و "ودود" یعنی آن ذاتی که عاشق است. مودّت، زمانی حاصل می‌شود که ما به معشوقمان عشق بورزیم و چنان در این عشق، پیش رویم که او هم ما را دوست داشته باشد؛ یعنی عشق دوطرفه و جهت‌دار. مودّت، متضمّن آن است که ما، تمنّا و آرزوی معشوق را داشته باشیم و وجودمان چنان برای او بتپد که نتوانیم کاری خلاف میل و رضایتش انجام دهیم.

اینجاست که درمی‌یابیم صِرفِ داشتن نام شیعه و دوست داشتن اهل‌بیت(عليهم‌السلام) مودّت نیست و به تنهایی کفایت نمی‌کند. چنان‌که از صدر اسلام تا کنون، مسلمانان، پیامبر(صلّی‌الله‌عليه‌وآله) را دوست داشته‌اند و حتی مناقب حضرت علی(عليه‌السلام) را بیان کرده‌اند؛ اما بسیار می‌بینیم که در مسیر درست نرفته‌اند و در نهایت، کاری کرده‌اند که منجر به ظلم به ایشان شده است.

پس تا زمانی که ما اهل‌بیت(عليهم‌السلام) را فقط دوست داشته باشیم، اما روش‌هایی را که مورد رضای آنان نیست، اتّخاذ کنیم، مودّت حاصل نمی‌شود و تا مودّت حاصل نشود، اجر رسالت را نداده‌ایم و در این صورت، هرگز به کمال لایق انسانی نخواهیم رسید! پس لازم است حقیقت مودّت را بشناسیم و بفهمیم چگونه می‌توان به مودّت حقیقی رسید. باید بدانیم حدّ و مرز این دوستی چیست و چه نشانه‌هایی باید داشته باشد؛ چگونه باید نظر محبت محبوبان را به سوی خود جلب کرد؛ مودّت، چه آثاری در وجود ما دارد و ما را به کجا می‌کشاند؟ و...

پاسخ این سؤالات را در بحث درسی "مودّت" خواهیم دانست.